जनताबीच एमालेः त्रसित कांग्रेस

“जनताको काखमा रहेर जनताको साथ लिएर आफुभन्दा अतिराम ठूला प्रतिद्वन्द्वीलाई पराजित गर्न सकिन्छ”– होची मिन्हा
नयाँ भियतनामका जनक होची मेन्हको सिको नगरिकन अहिले नेकपा (एमाले) जनताको काखमा छ र जनताको साथमा छ । एमाले संगठनका गुरु शक्राचार्य मानिने जीवराज आश्रितले यस पार्टीलाई जहिले पनि पार्टीलाई किसानको घरमा बास गराउनतिर जोड दिनु हुुन्थ्यो । केही दर्जन धनाढ्य, नवधनाढ्य, कमिसनखोर र दलालहरुको भर पर्ने होइन पार्टीलाई व्यापक जनताको बीचमा पु¥याउनु पर्ने र स्थानीय नेतृत्वको विकासमा जोड दिन बहुदलीय जनवादी सिमामा अहिले एमाले ठिक ढंगले उभिएको छ । जनजीविका, देशभक्ति, जातीय सद्भाव, क्षेत्रीय सन्तुलन, लोकतान्त्रीक उपलब्धीहरुको रक्षा, संविधानको कार्यान्वयन, हस्तक्षेपको प्रतिरोध देखी पारवहन नीतिमा ल्याएको युगान्तकारी छलाङमा एमालेले प्रदान गरेको दरिलो नेतृत्वले आगामी केही दशकहरु निसन्देहरुपले प्रभावित हुनेछन् । यसरी बहुआयामिक ढंगले एमालेको उपस्थितीमा बढोत्तरी हुन र नेपाली कांग्रेसमा एमालेको लोकप्रीयता देखेर चिडचिडाहट छाउनुमै राष्ट्रिय संकटको गाँठो परेको छ ।
पछिल्ला लक्ष्यले देखाएको छ कि सप्तरी काण्डमा मधेशबादी मोर्चाको आक्रोशमा कांग्रेसले ठूलो योजना बनाएको रहेछ । महन्थ ठाकुरहरुलाई निचोरेर जुस अँठ्याइ सकेकोले कांग्रेसको लागि चिन्ताको बिषय नेपाली राजनीतिका निचोरिएका छोक्राको रुपमा रहेका मधेसबादी घटकहरु होइनन् । २०७० को चुनावी परिणामबाट मृत घोषित भैसकेको र आगामी चुनावमा शवदाह र अन्तिम संस्कारको भागेदर हुने एमाओवादी केन्द्र पनि कांग्रेसको नजरमा नाथे नै हो । गणेशमान सिंह, कृष्णप्रसाद भट्टराई, गिरिजा प्रसाद कोइराला, सुशिल कोइराला, महेन्द्रनारायण निधि, भीमबहादुर तामाङ जस्ता आलोकहरुको छहारीमा रहँदाको अतिरिक्त लाम विगतमा कांग्रेस नेताहरुले उठाएकै हुन् । एक हिसावले हिजोसम्म कांग्रेस त्याग र व्याग दुबैको सन्तुलनमा रहेर देशको मियो बनिरहेको थियो । मदन भण्डारी, मनमोहन अधिकारी, माधव नेपाल, झलनाथ खनाल, पुष्पकमल दाहाल र डा. बाबुराम भट्टराई जस्ता हस्ती र प्रतिभाले दिएको टक्करका बावजुद कांग्रेस देशको भाले मेरुदण्ड बनिरह्यो । विरासतको रक्षा गर्न सकिरहेको छैन । त्यागको भन्दा व्यागको पल्ला भारी छ । जसरी कांग्रेस स्वास्नी सिंगार्ने, देश विगार्नेको फ्लपमा पतन भैसकेको छ । त्यँहा चन्द्र भण्डारी, विश्वप्रकाश शर्मा, गुरुराज घिमिरे, बद्रीप्रसाद पाणे भन्दा गगन थापा, अमरेश कुमार सिंह हावी छन् । जो लठुवा त्यही कांग्रेसको अगुवा हुने उत्तराधिकारी सम्बन्धी आलिसित कानुन अविछिन्न छ । गणेशमान सिंह र कृष्ण प्रसाद भट्टराई भन्दा गिरिजाप्रसाद कोइराला हावी हुनु र रामचन्द्र पौडेल भन्दा देउवा हाबी हुनु यसको उदाहरण हो । भविष्यमा पनि दक्षिणकै धाप, छाप र आशिर्वादले कांग्रेसजन को भाग्यरेखा कोरिनेमा कुनै मत शंका छैन । देशभन्दा जनता जर्नादनको अविश्वसनिय अकल्पनीय र अभुतपूर्व रुपले ओली लहरमा चुनावमा कांग्रेस नबढारिएसम्म कागं्रेसमा भारतको प्रभाव, नियन्त्रण र निर्देशन घट्ने छाँटकाँट छैन । यही फागुन २१ गते देखि तराईमा मेची–महाकाली जागरण अभियानमा एमालेको पक्षमा राजवंशी, थारु, धिमाल, मुस्लिम, यादव, मुसहर, दलित जनजाति समुदायको जनलहर आएपछि कांग्रेसहरु चुनाब टार्ने निहु खोजिरहेका छन् । मधेसवादीलाई अलिकता उत्तेजित पार्ने, तराई अस्तव्यस्त भएको निहुँमा चुनावबाट भाग्ने र आलोपालो सरकार संचालनको मुद्दा उठाएर सिंहदरबार प्रवेश गर्ने सोझो जोडघटाउमा कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवा अलमलिएकाले कांग्रेसले निकास दिनेमा कुनै विश्वास गर्न सकिन्न । नेविसंघ हार्ने भएपछि उपप्रधानमन्त्री तथा गृहमन्त्री विमलेन्द्र निधिले विश्वविद्यालयको गरिमामाथि नै आघात पुग्ने गरी थुप्रै क्याम्पसमा प्रहरी“कु”द्वारा स्ववियु चुनाव भाड्नुले कांग्रेसको बाङ्गो नियत अनुमान लगाउन सकिन्छ । स्ववियु चुनावको लथालिङ्ग अवस्था कांग्रेसको स्थानीय तह, प्रदेश र संघीय संसद तीनै चुनाव भाँडेर दक्षिणको निर्देशनमा मुलुकमा संवैधानिक संकट निम्त्याउने अभिष्टको प्रकरीकरण हो ।
गतिमा कुदिरहेको मोटरसाइकलहरुलाई उभिरहन टेकोको जरुरत पर्दैन । माक्र्सले त्यसै भनेका थिएनन् कि मानिस त्यतिबेला राम्रो देखिन्छ जति बेला उ काम गरिरहेको हुन्छ । राजनीतिक दलको काम नै जनताको बीचमा पुग्नु, जनताका कुरा सुन्नु, जनताको एकतालाई मजबुत पार्नु र जनताको लागि योजना तर्जुमा गर्नु र तिनको कार्यान्वयन गर्नु हो । काममा लिन भएर लागेकाले आज एमालेको एकता, सहकार्य, सद्भाव र सहयोगी हातको राज छ । त्यँहा कसैलाई कलह गर्न र कपट गर्ने फुर्सद छैन । सप्तरीमा कांग्रेसले रचेको षडयन्त्र महाभारतमा कौरवहरुले पाण्डवहरुलाई लाहागृहमा जलाएर एकचिहान पार्ने हर्कतकै हाराहारीको छ । सिमापारीका अपराधीसँग हातेमालो गरेर एमालेको नेताहरुको सामुहिक हत्या प्रयास विफल भएपछि निधिलाई न बज्यो मुरली न रह्यो बाँसको पश्चातापले घेरेको हुनुपर्छ । देशको भौगोलिक अखण्डतालाई कायम राख्दै भावनात्मक एकता मजबुत पार्ने दायित्व अतः ऐतिहासिक कार्यभार हो । देशको एकताको तन्तुहरु मजबुत पार्ने चेत भएको एकमात्र दल भएकाले यो कार्यभार पुरा गर्ने आँट र औकात एमालेसँग मात्रै छ । लक्ष्यवर्ती एमाले लगनशीलता, संहिष्णुतामा आफ्नो र देशको भाग्य देखिरहेको छ । स्वप्नदर्शी एमालेले मातृभुमी नेपाललाई समृद्धि, स्वाभिमान, एकता र सद्भावको सौभाग्यले सजाउन चाहन्छ । अधाराजा, धृतराष्ट्रको छहारीमा रहेर कुकार्य गर्ने कौरवहरु जस्तै हस्तक्षेप र विस्तारवादहरुको बाछिटाहरुले अवरोध सिर्जना गरेपनि नेपालले मेची र महाकाली, हिमाल र तराईबीचको शदिआँै देखिको एकता कसैले तोड्न सक्ने छैन । कांग्रेसजति सुकै अत्तालिए पनि माओवादी अन्तिम भोजमै रमाए पनि एमालेले जनता जनार्दनको साथ लिएर यो गीतको भावनालाई सार्थक पार्न सक्नेछ ।
पहाडको स्कुलमा मधेसमुलका गुरु
सद्भाव हो सर्वस्व हाम्रो भाँजो हाल्नेहरु
मातृभुमि अखण्ड हो हिमाल, पहाड, तराई
नेपाली हृदय विशाल कोही छैन पराई